Suçlularda Dine Dönüş

Dinî başa çıkma kavramıyla bireyin, problem çözme, stres yaratan durumlara ve olaylara anlam yükleme, uyum sağlama ve onların üstesinden gelme konusunda inanç, ibâdet, duâ, tevbe, bilgi, tutum, davranış vb. unsurlarıyla, dinin yardım ve desteğine müracaat etmesi kastedilir.
Cezaevinde mahkûm olarak yaşamak durumunda olan bireyin, anlamlandırmakta güçlük çektiği olaylar ve kendisini derinden sarsabilecek nitelikte pek çok sorunla karşı karşıya olduğu; dolayısıyla bir anlam çerçevesine ve başa çıkma vasıtasına ihtiyaç duyduğu söylenebilir. Oysa din daima, önemli bir başa çıkma vasıta ve imkânı olarak insanın hizmetinde olmuş; hayatı ve olayları anlamlandırma konusunda onun imdadına koşmuştur. O halde bu durum, mahkûmlarda bir dine dönüş sebebi olabilir mi?
İşte, Isparta ve Burdur cezaevlerinde bulunan mahkûmlardan oluşturulan 500 kişilik örneklem grubuna uygulanan anket verilerine dayalı olarak gerçekleştirilen bu çalışma; cezaevi ortam ve şartlarının beraberinde getirdiği çeşitli sorunlarla başa çıkma, içinde bulundukları ve yaşamakta oldukları olumsuzlukları anlamlandırma ihtiyaçlarının ve yaşamakta oldukları günah-kârlık ve suçluluk duygusundan kaynaklanan ruh hallerinin, mahkûmlarda bir dine dönüş, tevbe ya da dine yönelme olayının yaşanmasında etkili olup olmadığı konusunun açıklığa kavuşturulmasını amaçlamaktadır.